[vc_row][vc_column][vc_column_text]
Od 11 listopada 2015 r. wchodzi w życie nowelizacja ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Celem noweli jest uregulowanie zasad lokalizowania na terenach gmin wielkopowierzchniowych obiektów handlowych (dalej także WOH), które mają usunąć lukę prawną powstałą po stwierdzeniu przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2008 r. Sygn. Akt K/46/07 niezgodności z Konstytucją RP przepisów ustawy z dnia 11 maja 2007 r. o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych.
Zgodnie z pierwotnym brzmieniem art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r., nr 80, poz. 717 ze zm.;), obowiązującym do zmiany wprowadzonej ustawą z dnia 11 maja 2007 r. o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych, w studium określa się w szczególności obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych, w tym obszary wymagające przeprowadzenia scaleń i podziału nieruchomości, a także obszary rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 oraz obszary przestrzeni publicznej. Przepis art. 12 ustawy z dnia 11 maja 2007 r. o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych wprowadził zmianę w art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (u.p.z.p.) polegającą na zastąpieniu wyrazów: „powyżej 2000 m2” wyrazami „powyżej 400 m2”. Zmiana ta, wskutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego o niekonstytucyjności ustawy o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych, przestała obowiązywać z dniem 11 lipca 2008 r.
Ustawa dokonuje stosownych zmian w art. 10 i 15 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zgodnie z którymi, jeżeli na terenie gminy przewiduje się lokalizację obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2, w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy określa się obszary, na których mogą być one umieszczone, natomiast ich lokalizacja na wyznaczonym obszarze może nastąpić wyłącznie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Plan miejscowy przewidujący lokalizację takich obiektów sporządza się dla terenu położonego na obszarze obejmującym co najmniej obszar, na którym powinny nastąpić zmiany w strukturze funkcjonalno-przestrzennej, wynikające z realizacji tego obiektu; w planie miejscowym określa się obowiązkowo granice terenów przeznaczonych pod budowę obiektów handlowych..
Podstawa prawna:
USTAWA z dnia 25 września 2015 r. o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 210/2015, poz. 1713).
USTAWA z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 29/2015 r., poz. 199, z późn. zm.).
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]